مقایسه توانایی حل‌مسئله‌‌ اجتماعی در دانش‌آموزان دختر کم‌توان‌ذهنی و همسالان با تحول ذهنی بهنجار

زمینه و هدف: دانش‌آموزان کم ­توان ذهنی از جمله افرادی هستند که در توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی ضعف دارند و در هنگام رویارویی با موقعیت‌های اجتماعی با مشکلات بسیاری روبرو ‌می­شوند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی در دانش‌آموزان دختر کم‌توان ذهنی و دانش ­آموزان با تحول ذهنی بهنجار بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی ـ مقایسه‌ای بود. حجم نمونه این پژوهش شامل 134 نفر (67 نفر دانش‌آموز  کم‌توان‌ذهنی و 67 نفر دانش‌آموز بهنجار) بودند که آزمودنی‌های کم توان ذهنی به روش در دسترس و آزمودنی‌های با تحول ذهنی بهنجار با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ­ای چندمرحله‌ای  از مراکز آموزش عمومی و ویژه شهر شیراز انتخاب شدند. به منظور سنجش میزان توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی از نسخه تجدیدنظرشده سیاهه حل‌مسئله‌ اجتماعی دزوریلا و همکاران (2002) استفاده شد. داده‌های گردآوری­ شده با استفاده از آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه دانش‌آموزان دختر کم­توان ذهنی و بهنجار در نمره‌ کل توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی و خرده­ مقیاس‌های آن تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/01>p)؛ بدین معنا که دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی در نمره کل توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی و خرده ­مقیاس‌های آن ضعیف‌تر از دانش‌آموزان دختر با تحول ذهنی بهنجار بودند.  نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت که کم‌توانی‌ذهنی افزون بر تأثیرگذاری منفی بر عملکرد شناختی، بر توانمندی اجتماعی نیز تأثیر می‌گذارد. بدین ترتیب، آموزش مهارت‌های توانایی حل‌مسئله‌ اجتماعی به افراد کم‌توان‌ذهنی در محیط‌های گوناگون و همچنین توانمندسازی خانواده‌های این افراد ضروری است.